Ik maak beelden van klei (keramiek) en was, de laatste worden meestal in brons gegoten.
Mijn beelden zijn figuratief, duidelijk herkenbaar maar niet gedetailleerd. Door mijn werkwijze worden de lijven enigszins geabstraheerd, de gezichten werk ik wel verder uit.

Dat maakt voor mij het contrast tussen materiaal (van het beeld) en verbeelding (wat denk je te zien) zichtbaarder.

Mijn beelden zijn een soort oer- of pictogram-mensen, die je toevallig eventjes aankijken.
Vaak zijn het individuen. Soms hebben ze juist een relatie, dan groeit uit één grondvorm een beeld met twee of drie bovenlijven.
De onderkanten van het beeld worden nu steeds belangrijker, gebouwachtig.

Het materiaal en de manier van opbouwen laten mijn vingerafdrukken zien, dit als teken van menselijke aanwezigheid, kwetsbaarheid en vergankelijkheid.
De kwetsbare mens op een nutteloos bouwwerk.